پسر جنگل

آلبوم «ترانه شادی» اثری از ناصر نظر و با آهنگسازی ناصر نظر و حسین علیزاده و لودویگ وان بتهوون و امیر بکان است.

این آلبوم در سبک موسیقی کودک و شامل ۲۰ عدد قطعه موسیقی می باشد. که ترانه های آن توسط حمید حمزه و نظام فاطمی و رویا خدایار و آذر آریان پور و محمود کیانوش و مجتبی مهدی و شکوه قاسم نیا سروده شده است.

بازی‌های آوازی بخشی از مجموعه فرهنگی شفاهی کودک و نوجوان ایران زمین است که در آن عناصر موسیقی و حرکت کلام آهنگین در هم آمیخته‌اند. به دلیل تنوع فرهنگی در ایران، این مجموعه از تنوع چشمگیری برخوردار است. مادران و مادربزرگ‌ها و یا زنانی که نگهداری و تربیت و آموزش کودکان را بر عهده داشتند، خالق این مجموعه‌ی ارزشمند هستند. این تجارب مادران سرزمین ما میراثی است که با پیروی از روش شفاهی از نسلی به نسل دیگر تا به امروز انتقال داده شده است. قدمت این مجموعه گاهی به هزاران سال و گاهی زمان آن به سده نمی‌رسد که متاسفانه امروز در هجوم انواع فرآورده‌های رنگین و جذاب در حال فراموشی و کم‌رنگ شدن است.

ازی‌های آوازی در دورانی که کودکستان به شکل امروزی وجود نداشت به نوعی آموزش غیرمستقیم کودکان را به عهده داشته است.

بازی‌های آوازی را می‌توان از زمان تولد تا نوجوانی و حتی بزرگسالی، گام به گام در مراحل گوناگون از رشد، همراه کودکان مشاهده کرد که غالبا متناسب با ویژگی‌های ذهنی و جسمی آنان در هر مرحله از رشد می‌باشد.

بازی‌های آوازی یا هماتن مادرانه‌های آهنگین که پا به پای کودکان در رشد آنان همراه بوده است، خالقانی گمنام ولی آشنا دارد. مادران، آنها که همیشه در سایه بوده‌اند، اما تکنیک و روش خلاقانه آنها در استفاده از مضامین شاد و لطیف و پرتحرک و جذاب در ارتباط با تعلیم و تربیت کودکان‌شان باعث خلق شدن این گنجینه‌ی ارزشمند شده است که متاسفانه به جنبه‌های آموزشی و تربیتی و موسیقایی یا بهتر بگوییم، جنبه‌های فرهنگی و هنری آنها توجه چندانی نشده است.

از ویژگی‌های این مجموعه، روش غیرمستقیم توانایی به روز شدن آن است و چون در ناخودآگاه جمعی ما وجود دارد، همیشه آشنا، و چون در تکرار آن کودکان نقش دارند و از خود در آن تاثیر می‌گذارند، همیشه نو است. ویژگی‌های آموزشی این مجموعه، در خود روحی را منتقل می‌کنند که آن را می‌توانیم انتقال هویت فرهنگی بدانیم. در این رابطه تنگاتنگ مادر و کودک، مهارتی شگرف در پرورش عواطف و ذوقیات و درک مفاهیم انگیزش برای استعداد و خلاقیت مشاهده می‌کنیم.

«اتوبوس قرمز»، آلبوم اول «گروه بمرانی»، در سال ۱۳۸۳ منتشر شده است. موسیقی بمرانی را می‌توان کانتری و بلوز فارسی دانست. اشعار آن رامی‌توان کودکانه برای بزرگسال نامید. «بهزاد عمرانی» به عنوان خواننده و گیتاریست، «مانی مزدکی»، نوازنده ی سازدهنی و فلوت، «جهانیار قربانی»، نوازنده ی گیتار الکتریک و آکوستیک، «آرش عمرانی» نوازنده ی پیانو، کیبورد و کلارینت، «کیارش عمرانی»، نوازنده ی گیتار باس و «آبتین یغماییان» نوازنده ی درامز و پرکاشن، اتوبوس قرمز را به مقصد می رسانند.