مدرسه پرماجرا ۴۷ مرد دینگی دونگی

باکستر عاشق کتاب‌ است. انقدر زیاد که دوست داشت خودش توی کتابی باشد!
برای همین وقتی می‌بیند که جایی دارند برای شخصیت اول کتاب کسی را انتخاب می‌کنند داوطلب می‌شود.
اما چه چیز او خاصی است که او رو شخصیت اصلی کتاب کند؟
اصلاً برای اینکه شخصیت اصلی کتابی باشیم باید چه جور چیزی باشیم؟
و درست وقتی باکستر ناامید می‌شود می‌فهمد که اصلاً خودش کتاب خودش را دارد و شخصیت اصلی آن است.
و خب همانطور که می‌بینید این داستان تکراری زندگی همه‌ی ماست.
همه‌ی ما دوست داریم نقش اصلی باشیم و شاید هنوز کشف نکرده‌ایم که نقش اول زندگی خود خودمان هستیم.
مفهومی ساده که خیلی وقت‌ها فراموش می‌کنیم.
روباه قرمز خواندن این کتاب را به همه‌ی ۳ سال به بالاها پیشنهاد می‌دهد.