بازی‌های آوازی بخشی از مجموعه فرهنگی شفاهی کودک و نوجوان ایران زمین است که در آن عناصر موسیقی و حرکت کلام آهنگین در هم آمیخته‌اند. به دلیل تنوع فرهنگی در ایران، این مجموعه از تنوع چشمگیری برخوردار است. مادران و مادربزرگ‌ها و یا زنانی که نگهداری و تربیت و آموزش کودکان را بر عهده داشتند، خالق این مجموعه‌ی ارزشمند هستند. این تجارب مادران سرزمین ما میراثی است که با پیروی از روش شفاهی از نسلی به نسل دیگر تا به امروز انتقال داده شده است. قدمت این مجموعه گاهی به هزاران سال و گاهی زمان آن به سده نمی‌رسد که متاسفانه امروز در هجوم انواع فرآورده‌های رنگین و جذاب در حال فراموشی و کم‌رنگ شدن است.

ازی‌های آوازی در دورانی که کودکستان به شکل امروزی وجود نداشت به نوعی آموزش غیرمستقیم کودکان را به عهده داشته است.

بازی‌های آوازی را می‌توان از زمان تولد تا نوجوانی و حتی بزرگسالی، گام به گام در مراحل گوناگون از رشد، همراه کودکان مشاهده کرد که غالبا متناسب با ویژگی‌های ذهنی و جسمی آنان در هر مرحله از رشد می‌باشد.

بازی‌های آوازی یا هماتن مادرانه‌های آهنگین که پا به پای کودکان در رشد آنان همراه بوده است، خالقانی گمنام ولی آشنا دارد. مادران، آنها که همیشه در سایه بوده‌اند، اما تکنیک و روش خلاقانه آنها در استفاده از مضامین شاد و لطیف و پرتحرک و جذاب در ارتباط با تعلیم و تربیت کودکان‌شان باعث خلق شدن این گنجینه‌ی ارزشمند شده است که متاسفانه به جنبه‌های آموزشی و تربیتی و موسیقایی یا بهتر بگوییم، جنبه‌های فرهنگی و هنری آنها توجه چندانی نشده است.

از ویژگی‌های این مجموعه، روش غیرمستقیم توانایی به روز شدن آن است و چون در ناخودآگاه جمعی ما وجود دارد، همیشه آشنا، و چون در تکرار آن کودکان نقش دارند و از خود در آن تاثیر می‌گذارند، همیشه نو است. ویژگی‌های آموزشی این مجموعه، در خود روحی را منتقل می‌کنند که آن را می‌توانیم انتقال هویت فرهنگی بدانیم. در این رابطه تنگاتنگ مادر و کودک، مهارتی شگرف در پرورش عواطف و ذوقیات و درک مفاهیم انگیزش برای استعداد و خلاقیت مشاهده می‌کنیم.