نیما نابغه از آن بچه‌های وروجکی است که زیاد اهل حرف گوش کردن نیست و دوست دارد همه چیز را خودش تجربه کند.

اتفاقا معلمشان خانم بالا هم زیاد حوصله‌ی درس دادن ندارد و در عوض عاشق ماجراجویی است و برای همین مرتب بچه‌های کلاسش را به گردش علمی می‌برد. بچه‌ها معتقدند رفتن به سرزمین عجایب، پینت‌بال، گِیم‌نت و از این‌جور جاهاست که به دردشان می‌خورد، ولی بزرگ‌ترها از آن‌ها می‌خواهند به مدرسه و موزه یا طبیعت بروند. آتوسا صالحی در مجموعه‌ی نیما نابغه نشان می‌دهد که می‌توان به مدرسه، موزه یا طبیعت رفت و هیجان و شادی و دلهره‌ی سرزمین عجایب، پینت‌بال و گِیم‌نت را تجربه کرد. داستان جلد اول از این مجموعه به نام ورزشکارهای آشغال‌جمع‌کن (بشنو و باور نکن) درباره‌ی نیما و بچه‌های مدرسه‌شان است که با خانم بالا و آقای خلج به اردوی محیط‌زیستی می‌روند. آن‌ها عازم کوه نزدیک مدرسه‌اند تا هم در طبیعت گردش کنند و هم آشغال‌هایی که در کوهستان ریخته شده است، جمع‌آوری کنند.خانم بالا می‌خواهد دانش‌آموزان کلاس را با آشغال خشک و تَر و  اهمیت بازیافت آشنا کند، اما اتفاقی غیرمنتظره برنامه‌های گروه را تغییر می‌دهد. آشغال‌جمع‌کنی درکوهستان با لیز خوردن آقای خلج و مجروح شدنِ پای او متوقف می‌شود و بچه‌ها و خانم بالا باید برای کمک به معلم ورزش راه‌حلی بیایند و او را از کوه پایین بیاورند.

هر چه باشد لم دادن یکی از مهم‌ترین سرگرمی‌های گربه‌هاست. دست‌کم برای من که این‌جوری است و برای همین راستی‌راستی تصمیم گرفته‌ام همین حالا از این خانه بروم. بله، می‌دانم خانواده چیز خوبی است. اما باور کنید، بی‌کس‌وکاربودن خیلی بهتر از داشتن خانواده‌ای است که می‌خواهند هرطور شده به سفر بروند و فکر می‌کنند هر بلایی که دلشان خواست می‌توانند سرم بیاورند. خیال کرده‌اند من بیچاره گربه‌ام و هیچ‌کاره!